lub innej wsi, na warunkach podyktowanych przez pana. Pańszczyzna utrzymała się więc mimo zniesienia poddaństwa.<br>Pociągało to dla chłopa dalsze niekorzystne konsekwencje. Chłop pańszczyźniany, jako niewłaściciel, nie mógł głosować w zgromadzeniach gminnych; nie mógł także korzystać z dobrodziejstw Kodeksu Napoleona, który brał w opiekę własność typu <br>burżuazyjnego. Przestał wprawdzie podlegać zwierzchności dominialnej, ale rząd na jej miejsce ustanowił w każdej gminie wójta, w praktyce zaś mianował na te stanowiska dziedziców lub ich oficjalistów. Tym samym wieś i nadal podlegała dworowi w zakresie policyjnym i sądowym. Późniejsze dekrety królewskie uzależniały przesiedlanie się chłopów od uzyskania wypisu z ksiąg ludności poświadczonego przez wójta