z Warszawy przed paroma laty i pomyślałem, że człowiek jest istotą nad podziw odporną i bardzo przywiązaną do życia, choćby było najmarniejsze.<br> Teraz znowu przebiegnę szybko następne lata i postaram się zaraz przejść do ostatniego epizodu. I tak się boję, czy nie znużyłem Pana Profesora, ale trudno mi było opisać zwięźlej te wydarzenia. Po ostatnich doświadczeniach przekonałem się, że los kopie mnie nawet i w sprawach finansowych, kiedy tylko chcę się jakoś wydźwignąć. Gdy nosiłem cudze dolary czy ciułałem grosz do grosza, nie interesował się mną; uderzył, gdy zapragnąłem w parę dni zdobyć dwieście tysięcy nie licząc Ireny. (Tę ostatnią widziałem