własnych uczniów potrafił tylko szkolić. Nie mógł natomiast w żaden sposób sprawić, by ziścił się ich najpiękniejszy sen o rywalizacji z cudzoziemskimi rywalami na boisku, ringu czy macie, by poznali smak prawdziwej walki i zwycięstwa.<br>- Wziąć udział w międzynarodowych zawodach to często jedyne marzenie tych chłopców - tłumaczył, poprawiając na głowie zwoje turbanu. Nosił go dopiero od dwóch lat, kiedy to przystał do najnowszych władców Afganistanu, talibów. Ci zaś w uznaniu dla jego sportowej sławy i zasług uczynili go gospodarzem największego w stolicy stadionu i zarządcą sportu w całym kraju.<br>Talibowie na sporcie się nie znali. Musieli jednak rozumieć, jak jest ważny