odzyskaniu. Była to robota ciekawa; mogłem wykorzystać moje wiadomości argonomiczne i wdrażać się do samodzielnego kierowania dość dużym zespołem pracowników. Zarazem miałem możność poznać tereny na lewym i prawym brzegu Wołgi oraz na południe od Niżnego Nowogrodu, gdzie znajdowały się liczne wsie tatarskie. Dowiedziałem się jednak, że praca ta nie zwolni mnie od poboru do wojska, wobec czego zapisałem się do Konstantynowskiej Szkoły Artylerii w Pietrogrodzie. Latem 1917 r. ukończyłem przyspieszony kurs artylerii i dzięki stosunkom, którymi rozporządzali moi rodzice, zostałem przydzielony do zapasowego dywizjonu artylerii, znajdującego się w mieście Wietce nad Sożem, a więc o 30 km. od naszego majątku