z aktywnego życia politycznego, służył chętnie radą i doświadczeniem swym następcom, Madisonowi i Monroemu, ilekroć prosili go o to. Między innymi w 1823 r. rozeszły się pogłoski, że Święte Przymierze może wtrącić się w konflikt między Hiszpanią a jej koloniami w Ameryce Łacińskiej i interweniować na półkuli zachodniej. Prezydent Monroe zwrócił się o radę w tej sprawie do Jeffersona, który przy innej okazji mówił mu, że fundamentalną zasadą polityki amerykańskiej powinno być trzymanie się z dala od konfliktów europejskich. W 1823 r. udzielił prezydentowi rad, które stały się podstawą tzw. doktryny Monroego w polityce zagranicznej Stanów Zjednoczonych.<br>Jefferson był bardzo towarzyskim