w Moskwie dom.<br>Każdy ma kogoś, do kogo mu duchowo najbliżej.<br>Borys Michajłowicz Runin był moim &lt;orig&gt;constansem&lt;/&gt;.<br>Jeśli byłem przejazdem i miałem jedyny wolny moskiewski wieczór, dzwoniłem do niego.<br>Zaproszenie następowało zawsze, na dowolną porę.<br>Przynosiłem butelkę wyborowej, na widok której Borys Michajłowicz uśmiechał się promiennie; taki był rytuał.<br>Potem zwykle ktoś z przyjaciół wpadał i wypijaliśmy dar ziemi polskiej powoli, ze stosownymi pochwałami miejscowych, prowadząc w kuchni długie polsko - rosyjskich rodaków rozmowy - o wszystkim.<br>Zakąska bywała niekoniecznie wyszukana - czasy i zaopatrzenie układały się różnie - ale chędoga; a i tak mogę dać uczciwe słowo, że nigdy nic mi gdzie indziej tak