i tak dobrnąłem do trzeciego piętra. Na pierwszym załomie korytarza wpadłem na urzędniczkę, zasłoniętą stosem akt, sięgających jej po czoło. Akta rozłożyły się promieniście po kamiennej posadzce, a z teczek sypnęły się papiery.<br>- Przepraszam! - rzuciłem się jej pomagać. Była to osoba bardzo młoda i chyba nieśmiała, bo wcale mnie nie zwymyślała. Zbieraliśmy pospiesznie akta i zauważyłem, że ona wkłada papiery do teczek zupełnie na chybił trafił.<br>- Szukam gabinetu dyrektora Pasionki - wyjaśniłem układając jej akta na rękach.<br>- Ostatni pokój na prawo - odparła. - Ja też tam idę.<br>Nie była piękna. Pomyślałem, że ją jeszcze spotkam, a może poznam bliżej. Wziąłem na ręce część