o żonę... Dziś poza nimi, ojcem i synem, i poza mną... chyba nikt nie wie o tamtej tragedii. <br>Hans patrzy w okno i udaje, że nie czeka na dalszy ciąg zwierzeń, niemniej rozwiesza swoje milczenie utkane ze stu przypuszczeń. <br>Proboszcz widzi twarz Hansa, jego zamyślenie pełne godności. Spojrzy na swoje żylaste ręce. Powoli zaciśnie je w pięść. <br>- Pan historyk... Pan wie, co czekało ludność w miastach naszej Europy, kiedy po przerwaniu ostatnich szańców wdarli się tam żołdacy. - Zacznie głośno oddychać przez nos. <br>- Barbaria... BARBARIA! - Zakrzyknie. <br>Gerta zapukała energicznie i przez drzwi uchylone spytała. <br>- Podać kawę w bibliotece? <br>- Tak. <br>- I gestem niemalże