ciemność coraz bardziej ogarniała go całego, połykała. Pogubił czas, stracił poczucie przestrzeni. Pustka na zewnątrz i wewnątrz, wtopił się w nią. W głowie kotłowało się: Spinoza, choroba Róży, brabanccy halabardnicy mistrza Hieronima, gotyckie ognie inkwizycji, przedziwny małpi kosmyk nad lewym uchem niemieckiego poety propagandzisty, kredens i szybki w nim jak żywe - zaskoczenie w sieni Szyca, choinkowa bombka spadająca w wigilijny wieczór, własna niepewność, francuskie papierosy, ostatnia decyzja Konstantego, mocny bimber, mysie oczy proboszcza, kartka podpisana "Amicus". Ile tego było? Tak naprawdę niewiele, tylko jedno życie, jeden los człowieka. Łatwo i bez żalu przepada. Skończyło się. Klucze wyrzucone, zamki wyłamane. Rozwarło się