się wydawało. Wiele razy młodziutkiej aktorce chciało się płakać, skądże miała wiedzieć, jak wygląda miłość lubieżna, skoro jeszcze żadnej nie zaznała? Polska w końcu lat sześćdziesiątych nie była wyzwoloną Skandynawią, gdzie wystarczyło przejść ulicą, by zdobyć stosowną edukację. Niby wszystko trzeba zagrać za pomocą wyobraźni, ale i ona powinna się żywić jakimś doświadczeniem, obserwacją chociażby.<br>Wiadomo, że w tym zawodzie liczy się uroda, talent, predyspozycje, ale bez odrobiny szczęścia wszystkie te zalety nie zaświecą pełnym blaskiem. Anna Dymna może dziś powiedzieć, że w życiu zawodowym towarzyszyło jej ono od początku. Któregoś dnia po kilku zaledwie miesiącach nauki, na zajęcia z wiersza