brzęczeć

Słownik języka polskiego PWN*

brzęczeć
1. «powodować brzęk, uderzając lub potrącając szklane albo metalowe przedmioty»
2. «o metalowych lub szklanych przedmiotach, też o owadach: wydawać brzęk»
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "brzęczeć"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…na uciążliwą muszkę w uchu. "Kiedy wpadnie ci do ucha brzęczący owad i utkwi na dobre, spróbuj usunąć go domowym sposobem…

 

…gdzieniegdzie podjęte przenikały się, melodie tłumiły wzajemnie, rósł hałas i brzęczenie instrumentów, tylko powtarzające się błagalne wołanie dudniło w mroku, jednak…

 

…się bacznie. Ale spokój dookolny dzwonił tylko trelami skowronków i brzęczeniem pszczół. Żadnej groźby nie kryła w sobie ta jakby uśpiona…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego