bunt

Słownik języka polskiego PWN*

bunt
1. «sprzeciw, protest, opór»
2. «wystąpienie grupy ludzi przeciwko jakiejś władzy»

• buntownik • buntowniczka • buntować się
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "bunt"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…się dobrze i być na luzie,
* aby wyrazić swoją potrzebę buntu i chęć zmierzenia się z ryzykiem,
* aby zaspokoić ciekawość,
* ponieważ…

 

…Dalekiego Wschodu przeciwko europejskim mocarstwom kolonialnym. Idee i metody tego buntu wzięto z Zachodu. Buruma przypomina, że samuraje zbudowali w XIX…

 

…sukience, wstydzi się okropnie, a władza moja wzrasta. Niedługo wszystkie bunty jej z głowy wylecą, ona teraz jeszcze czasem się zbuntuje…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego