dobiec

Słownik języka polskiego PWN*

dobiec, dobiegnąć — dobiegać
1. «biegnąc, osiągnąć jakiś cel»
2. «o czasie: nadejść, nastać»
3. «o głosie, dźwięku: dotrzeć z pewnej odległości»
4. «o drodze, ścieżce: zaprowadzić dokądś»
5. «osiągnąć jakiś moment, kres w czasie»
6. «o człowieku: osiągnąć jakiś wiek»
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "dobiec"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…szkuta zaczęła niknąć. Reynevan zarzucił na ramię węzełek.
– Panie Ślązak! – dobiegło od rzeki.
– Aha?
– Stół z powyłamywanymi nogami!

Rozdział szósty
w…

 

…na nim porządnie złożona drelichowa zielona kurtka.
– Wybrałeś dziadka miejsce – dobiegło od drzwi. – Nigdzie
nie chce siedzieć, tylko tu. Mówi, że…

 

…bezbronni, tacy wrażliwi, aż żal dupę ściska, cholera...
Na klatce dobiegły go głosy:
– Słyszała pani, Szatan na dzielnicy!
– W imię Ojca…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego