dopełniacz podmiotowy

Słownik języka polskiego PWN*

dopełniacz podmiotowy «dopełniacz oznaczający sprawcę czynności lub nosiciela cechy wyrażonej przez rzeczownik określany, np. praca człowieka, błękit nieba»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego