dryft

Słownik języka polskiego PWN*

dryft
1. zob. dryf w zn. 1.
2. «niestabilność charakteryzująca się powolną zmianą parametru przyrządu w czasie»

• dryftowy
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "dryft"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…masę danych, które okazały się niesprzeczne z koncepcją konwekcyjnej natury dryftu kontynentalnego. Okazało się przy tym, że poszczególne fragmenty skorupy oceanicznej…

 

…tektonika płytowa, inaczej tektonika globalna.
Cykliczność ewolucji Ziemi Zjawisko konwekcyjnego dryftu kontynentów może być uważane za proces w układzie stacjonarnym (steady…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego