eter

Słownik języka polskiego PWN*

eter
1. «według poglądów z XIX w.: wypełniający wszechświat hipotetyczny ośrodek, w którym rozchodzą się fale świetlne»
2. pot. «przestrzeń, w której rozchodzą się fale radiowe»
3. «związek organiczny, pochodna alkoholu lub fenolu»
4. poet. «powietrze»
5. «według filozofów starogreckich: substancja wypełniająca wszechświat, określana jako pierwotna materia»

• eterowy
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…i z ulgą. Siostra zobaczyła pod swymi nogami butlę z eterem i chwyciła ją od razu.
– Dodać eteru! – wrzasnął chirurg Tamten…

 

…D-Bass. A system RDS-EON bardzo ułatwia poszukiwanie w eterze ulubionych stacji.
Ten radioodtwarzacz ma bursztynowy wyświetlacz i przyciski. A…

 

…stosowany przez wroga system pelengacji. Trzeba było mylić ślady w eterze i na ziemi. Przerzucanie dość jeszcze ciężkich wówczas nadajników z…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego