pień

Słownik języka polskiego PWN*

pień
1. «wieloletnia zdrewniała łodyga drzewa»
2. «część drzewa pozostała w ziemi z korzeniami po ścięciu jego części nadziemnej»
3. «ul zrobiony z pnia drzewnego; też: ul wraz z rojem»
4. «wyrostek kości czołowej, na którym osadzone jest poroże»
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "pień"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…pana Mariana papierosem. – Ja dwie paczki dziennie wypalam – wstał z pnia i rzekł: Przepraszam, że się na wstępie nie przedstawiłem... – przerwał…

 

…dotarliśmy do alei otoczonej kilkusetletnimi drzewami o karłowatych i poskręcanych pniach. Wilgoć, deszcz, woda spływająca po konarach i półmrok sprawiły, że…

 

…wale powodziowym pobielał na ułamek sekundy. Błyskawica omyła białym światłem pnie drzew i trawę na łąkach, a potem gdzieś w górze…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego