rzucić

Słownik języka polskiego PWN*

rzucićrzucać
1. «wprawić jakiś przedmiot w ruch, powodując jego chwilowy lot w powietrzu»
2. «przewrócić kogoś, uderzyć kimś o coś»
3. «gwałtownie poruszyć, potrząsnąć czymś»
4. «wprawić coś w gwałtowny ruch wznoszący i opadający»
5. «wysłać, skierować dokądś; też: przenieść gdzie indziej»
6. «wydzielając, emitując coś w jakimś kierunku, zmienić natężenie światła»
7. «wykonać jakąś czynność, spowodować jakiś stan»
8. «powiedzieć coś szybko i krótko»
9. «zbudować, skonstruować coś, co łączy dwa przeciwległe punkty»
10. «zdecydować o miejscu czyjegoś życia lub czyjejś pracy»
11. pot. «opuścić kogoś»
12. pot. «odejść skądś, przestać coś robić, zrezygnować z czegoś»
13. pot. «zaopatrzyć sklep w poszukiwany towar»
14. pot. «spowodować u kogoś gwałtowne ruchy, wstrząsy, drgawki»
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…spojrzał na mnie przelotnie, powiedział coś, dziękując chyba, a potem rzucił się chwytać papiery, które fruwały dookoła, gnane bryzą. Wraz z…

 

…tym. Będę czekał".
Magwer kiwnął głową. Pogrzebał w sakiewce i
rzucił chłopcu płatny paciorek. Malec odwrócił się i powoli poszedł ku…

 

…Czołgi parły ku nim, oblepione wojskiem w białych tułubach. Ktoś rzucił w górę czapkę, "Hurra!"
Rozwarte usta, krzyk.
– Stać! – zawołał Surma…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego