przypadli do śniegu. Co odważniejsi unosili głowy i patrzyli w pole. Pomruk maszyn zbliżał się. Spoza wzniesienia pagórka wynurzyły się dwa wielkie cielska czołgów.<br>- Ruscy! - wrzasnęli ludzie.<br> Tłum zerwał się i biegł naprzeciw maszynom. Słabo je było widać, prószył śnieg. Czołgi parły ku nim, oblepione wojskiem w białych tułubach. Ktoś rzucił w górę czapkę, "Hurra!" <br>Rozwarte usta, krzyk.<br>- Stać! - zawołał Surma, gestem poparł rozkaz.<br>Wysforował się naprzód, czapkę trzymał w ręku, drugą wyciągnął jak do uścisku. Zatrzymani niechętnie śledzili jego marsz. Surma oddalał się, malał na śnieżnym polu. Dostrzegli, jak nacisnął czapkę na głowę, jak mu opadły dłonie. Wytężyli wzrok. Baby