ad
Słownik języka polskiego PWN*
ad «do – słowo rozpoczynające odnośniki do punktów wymienionych wcześniej w tekście, np. ad 1»
ad absurdum «(doprowadzić rozumowanie) do niedorzeczności»
ad acta [wym. ad akta] «(złożyć) do akt (spraw, którymi nie trzeba się już zajmować)»
ad deliberandum «do rozważenia»
ad depositum [wym. ad depoz-itum] «do przechowania»
ad exemplum «dla przykładu»
ad extra «na zewnątrz»
ad extremum «na koniec, wreszcie»
ad finem «do końca»
ad hoc [wym. ad hok] «bez przygotowania»
ad infinitum «do nieskończoności»
ad interim [wym. ad interim] «tymczasowo»
ad intra «do wewnątrz, do wnętrza»
ad Kalendas Graecas [wym. ad kalendas grekas] «(odłożyć coś) do terminu, który nigdy nie nastąpi»
ad libitum [wym. ad libitum]
1. «bez ograniczeń»
2. «określenie w partyturze pozwalające wykonawcy utworu na dowolność»
ad litteram «dosłownie»
ad multos annos «życzenie stu lat»
ad notam «do wiadomości»
ad oculos [wym. ad okulos] «naocznie»
ad patres «(wybrać się) na tamten świat»
ad personam «w stosunku do konkretnej osoby»
ad rem «wyrażenie kończące dygresję»
ad spectatores [wym. ad spektatores] «do widzów – wskazówka dramaturga lub reżysera, do kogo mają być kierowane słowa aktora»
ad usum [wym. ad uzum] «do (czyjegoś) użytku»
ad usum externum [wym. ad uzum eksternum] «do użytku zewnętrznego»
ad usum internum [wym. ad uzum internum] «do użytku wewnętrznego»
ad valorem «według wartości»
ad verbum «dosłownie»
ad vitam aeternam [wym. ad witam eternam] «do życia wiecznego»
ad vocem «w nawiązaniu do»
reductio ad absurdum [wym. reduktio ad absurdum] «rozumowanie polegające na wykazaniu fałszywości pewnej tezy przez udowodnienie, że prowadzi ona do absurdu»
terminus ad quem [wym. terminus ad kwem] «moment przewidywany lub ustalony jako końcowy, zamykający coś»
Zagraj z nami!
