barw
Słownik języka polskiego PWN*
ślepota barw zob. daltonizm.
barwa
1. «kolor»
2. «znak, kolor symbolizujący dane państwo, stowarzyszenie, klub itp.»
3. «odcień, piętno, cecha nadające charakter komuś lub czemuś»
4. «charakterystyczne brzmienie dźwięku, głosu ludzkiego»
5. zob. farba w zn. 3.
6. daw. «mundur, umundurowanie»
7. daw. «ubiór dla służby»
barwa nasycona «barwa o dużym stopniu intensywności»
barwa samogłoski «cechy fonetyczne samogłoski odróżniające ją od innych w danym języku»
barwić się «nabierać koloru»
barwy interferencyjne «barwy powstałe w wyniku interferencji światła, np. barwy baniek mydlanych»
barwy narodowe, państwowe «połączenie kolorów w ściśle określonym porządku, będące symbolem danego państwa, występujące na flagach i innych znakach państwowych»
barwy naturalne «barwy takie jak w naturze»
barwy polskie «biel i czerwień; też: sztandar biało-czerwony»
kąpiel barwiąca, farbiarska «roztwór, w którym przeprowadza się proces barwienia danego materiału»