błona
Słownik języka polskiego PWN*
błona
• błonka
1. «cienka, elastyczna tkanka spełniająca określone funkcje w żywych organizmach»
2. «cienka, elastyczna, sprężysta taśma, powłoka itp.»
• błonka
błona bębenkowa «błona zamykająca od zewnątrz ucho środkowe»
błona dziewicza «fałd błony śluzowej osłaniający ujście pochwy u kobiet przed pierwszym stosunkiem płciowym»
błona fotograficzna «taśma celuloidowa pokryta materiałem światłoczułym, służąca do wykonywania zdjęć»
błona komórkowa «błona ograniczająca powierzchnię komórek»
błona naczyniowa «środkowa błona gałki ocznej złożona z naczyniówki, ciała rzęskowego i tęczówki»
błona odwracalna «błona dająca po naświetlaniu i obróbce chemicznej bezpośredni obraz pozytywny»
błona pławna, pływna «błona łącząca palce kończyn niektórych zwierząt, pomagająca im przy pływaniu»
błona półprzepuszczalna «błona przepuszczająca ciecz, a nieprzepuszczająca ciał w niej rozpuszczonych»
błona surowicza «błona wyściełająca ściany klatki piersiowej i jamy brzusznej, pokrywająca narządy wewnętrzne»
błona śluzowa «pokryta śluzem, unaczyniona błona, wyściełająca np. przewód pokarmowy, drogi oddechowe, rodne»
błonie «duża przestrzeń, równina pokryte trawą»
błony płodowe, jajowe «błony otaczające zarodek gadów, ptaków, ssaków i człowieka»
czułość papieru fotograficznego, błony fotograficznej itp. «cecha emulsji światłoczułej pokrywającej papier fotograficzny, błonę fotograficzną itp. określająca, jakie naświetlenie jest potrzebne w danych warunkach»
Zagraj z nami!
