gleba
Słownik języka polskiego PWN*
gleba
• glebowy
1. «biologicznie czynna powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej, stanowiąca podłoże życia roślin»
2. «o zjawiskach kulturowych lub społecznych: zespół czynników sprawczych»
• glebowy
erozja gleby «niszczenie warstwy uprawnej gleby wskutek zmywania i wywiewania jej górnych warstw»
gleby aluwialne, napływowe «gleby powstałe z osadów rzecznych, jeziornych lub morskich»
gleby bagienne «gleby powstałe na bagnach, odznaczające się dużym nagromadzeniem substancji organicznych»
gleby bielicowe «gleby krzemionkowe, charakteryzujące się kwaśnym odczynem i małą zawartością próchnicy»
gleby brunatne «żyzne, dość bogate w próchnicę gleby barwy brunatnej»
gleby ciężkie «gleby gliniaste»
gleby glejowe «gleby nadmiernie nasycone wodą»
gleby kwaśne «gleby mało urodzajne o odczynie kwaśnym»
gleby laterytowe «niezbyt urodzajne, kwaśne, czerwono zabarwione gleby, występujące w klimacie gorącym i wilogotnym»
gleby lekkie «gleby piaszczyste»
gleby lessowe «gleby różnych typów wytworzone z lessu»
gleby poligonalne «typowe dla klimatu polarnego gleby strukturalne, powstające na skutek powtarzającego się zamarzania i odmarzania gruntu»
gleby preriowe «gleby o głębokiej, ciemnej warstwie próchniczej, występujące w klimacie wilgotnym Ameryki Północnej, Indii i Afryki Wschodniej»
gleby stepowe «gleby powstałe z rozkładu bujnej roślinności w suchym klimacie kontynentalnym strefy umiarkowanej»
gleby wapienne «gleby powstałe ze skał zawierających znaczne ilości wapnia»
gleby zasadowe «gleby o odczynie zasadowym»
regradacja gleby «przywracanie glebie utraconej żyzności»
sorpcja gleby «zdolność zatrzymywania przez stałe cząstki gleby jonów albo cząsteczek chemicznych rozpuszczonych w powietrzu lub w roztworze glebowym»
zmęczenie gleby «obniżenie się urodzajności gleby wskutek częstej uprawy jednego gatunku rośliny w tym samym miejscu»
