id.
Słownik języka polskiego PWN*
-id, -ida «ostatni człon wyrazów złożonych wskazujący na podobieństwo do czegoś lub na posiadanie określonej cechy, postaci, kształtu»
id «w psychoanalizie: ogół nieświadomych popędów oraz wypartych ze świadomości konfliktów wewnętrznych»
id. «idem»
id est «to jest, to znaczy»
idy «w starożytnym kalendarzu rzymskim: 15 dzień marca, maja, lipca i października, we wszystkich pozostałych miesiącach – dzień 13»
idem «tenże – wyraz używany w przypisach»
ido «sztuczny język międzynarodowy utworzony z esperanta»
idem per idem «to samo przez to samo – definiowanie jakiejś rzeczy przez tę samą rzecz»
Zagraj z nami!
