igła

Słownik języka polskiego PWN*

igła
1. «ostro zakończony stalowy pręcik z otworem do nawlekania nici, służący do szycia»
2. «część składowa przyrządu, urządzenia bądź narzędzie lub element narzędzia, kształtem przypominające igłę do szycia»
3. «cienki pręcik z wydrążonym otworem w środku, służący do wykonywania zastrzyków, pobierania krwi itp.»
4. «liść o wąskiej, ostro zakończonej blaszce, charakterystyczny dla drzew i krzewów iglastych»
5. zob. iglica w zn. 3.
6. zob. iglica w zn. 6.

• igielny • igiełka • igiełkowy
igła gramofonowa «sztyfcik osadzony w ruchomym ramieniu gramofonu, wydobywający dźwięki zakodowane na płycie»
igła magnetyczna «namagnesowana blaszka w busoli służąca do określania kierunku linii pola magnetycznego»
igła rytownicza «stalowa igła osadzona w drewnianej rękojeści, służąca do wykonywania rysunków na metalowej płycie»
igły lodowe «opad kryształków lodu w postaci igiełek, łupków lub blaszek»
poduszeczka do igieł, szpilek «woreczek wypchany watą, włosiem itp., w który się wpina igły, szpilki»
ścieg za igłą «ścieg służący do łączenia dwóch kawałków tkaniny»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego