muzyczny
Słownik języka polskiego PWN*
muzyka
• muzyczny • muzycznie • muzyczność • muzyczka
1. «ciąg dźwięków śpiewanych lub granych na instrumentach, tworzących pewną kompozycyjną całość; też: sztuka układania i wykonywania takich kompozycji»
2. «brzmienie czegoś, zwłaszcza melodyjne lub przyjemne»
3. pot. «orkiestra, kapela»
4. pot. «nauka gry, śpiewu itp. jako przedmiot w szkole; też: lekcja tego przedmiotu»
• muzyczny • muzycznie • muzyczność • muzyczka
alfabet muzyczny «litery łacińskie (c, d, e, f, g, a, h) oznaczające w obrębie oktawy kolejne dźwięki skali diatonicznej»
dramat muzyczny «odmiana opery, w której akcja łączy się z muzyką w jedną całość symfoniczną bez podziału na arie, duety itp.»
elektroniczny instrument muzyczny «instrument, w którym dźwięk powstaje za pośrednictwem drgań elektrycznych»
elektryczny instrument muzyczny «instrument, w którym dźwięk powstaje za pośrednictwem drgań elektrycznych»
słowno-muzyczny «o audycji, programie, imprezie itp.: składający się z tekstów mówionych, czytanych oraz z utworów muzycznych»
teatr muzyczny «widowisko, w którym tekst mówiony przeplatany jest śpiewem i muzyką»
etnografia muzyczna «dział muzykologii zajmujący się badaniem muzyki ludowej różnych narodów»
komedia muzyczna «utwór łączący elementy komedii ze spektaklem muzycznym»
notacja muzyczna «system znaków służący do zapisu utworów muzycznych»
pamięć muzyczna «zdolność zapamiętywania poszczególnych tonów, dźwięków, rytmu i tempa melodii»
pismo nutowe, muzyczne «system znaków graficznych do notacji muzycznych cech dźwięków oraz sposobów ich realizacji w utworze»
Synonimy
Zagraj z nami!
