ornament
Słownik języka polskiego PWN*
ornament
• ornamentowy, ornamentalny
1. «motyw zdobniczy lub zespół takich motywów stosowanych w architekturze, sztukach plastycznych, rzemiośle artystycznym itp.»
2. «dźwięk lub grupa dźwięków służących do urozmaicenia i ożywienia melodii»
3. «rodzaj czcionki dającej w druku odbitkę elementu zdobniczego»
• ornamentowy, ornamentalny
ornament cekinowy «motyw dekoracyjny w postaci rzędu płaskich krążków zachodzących na siebie»
ornament cęgowy «ornament w kształcie wstęg tworzących motywy podobne do rozwartych cęgów»
ornament falowy «ornament ciągły złożony z szeregu rytmicznie powtarzanych motywów przypominających grzbiety fal»
ornament kandelabrowy «ornament składający się z motywów arabeski i groteski, ułożonych symetrycznie względem osi pionowej wyrastającej ze statycznej podstawy»
ornament lambrekinowy «ornament w kształcie lambrekinu»
ornament małżowinowy «motyw dekoracyjny w kształcie małżowiny usznej»
