ornament
Wielki słownik ortograficzny PWN*
or•nament -n•tu, -n•cie; -n•tów
Słownik języka polskiego PWN*
ornament
• ornamentowy, ornamentalny
1. «motyw zdobniczy lub zespół takich motywów stosowanych w architekturze, sztukach plastycznych, rzemiośle artystycznym itp.»
2. «dźwięk lub grupa dźwięków służących do urozmaicenia i ożywienia melodii»
3. «rodzaj czcionki dającej w druku odbitkę elementu zdobniczego»
• ornamentowy, ornamentalny
ornament cekinowy «motyw dekoracyjny w postaci rzędu płaskich krążków zachodzących na siebie»
ornament cęgowy «ornament w kształcie wstęg tworzących motywy podobne do rozwartych cęgów»
