pank

Słownik języka polskiego PWN*

pank zob. punk.
punk [wym. pank], pank
1. «przedstawiciel subkultury młodzieżowej, demonstrujący gwałtowny sprzeciw wobec tradycyjnej obyczajowości przez szokujący sposób ubierania się i uczesania»
2. zob. punk rock.
3. «wykonawca lub twórca punk rocka»

• punkowy, pankowy • punkówa
pank rock zob. punk rock.
punk rock, pank rock [wym. pank rok] «odmiana rocka charakteryzująca się głośną, agresywną muzyką o prostej harmonii i buntowniczych tekstach»
• punkrockowy, pankrockowy • punkrockowiec, pankrockowiec

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego