prawda
Słownik języka polskiego PWN*
prawda I
1. «zgodna z rzeczywistością treść słów, interpretacja faktów, przedstawienie czegoś zgodne z realiami»
2. «to, co rzeczywiście jest, istnieje lub było»
3. «zasada dowiedziona naukowo lub wynikająca z doświadczenia, uważana powszechnie za niepodważalną»
prawda II
1. «wykrzyknik sygnalizujący, że mówiący zgadza się z tym, co ktoś powiedział»
2. «wykrzyknik na końcu zdania lub otwierający pytanie, sygnalizujący, że mówiący oczekuje od swojego rozmówcy aprobaty tego, co powiedział lub powie»
prawda III «partykuła używana jako wtrącenie, sygnalizująca, że mówiący zastanawia się nad dalszym ciągiem swojej wypowiedzi, np. Trzeba wreszcie znaleźć, prawda, rozwiązanie, prawda, tej kwestii.»
prawda IV «składnik spójnika złożonego co prawda..., ale (jednak, lecz)..., łączącego dwa zdania lub inne wyrażenia, komunikującego, że treść jednego z nich jest niezgodna z tym, co można wywnioskować z treści drugiego»
prawda absolutna «prawda ostateczna lub prawda całościowa»
kryterium prawdy
1. filoz. «cecha zdania lub myśli, po której poznaje się prawdziwość tego zdania lub myśli»
2. filoz. «sprawdzian pozwalający na ocenę prawdziwości poznania i wiedzy ludzkiej»
Synonimy
Zagraj z nami!
