rozbity
Słownik języka polskiego PWN*
rozbicie «złe samopoczucie»
rozbić — rozbijać
1. «uderzeniem lub uderzeniami rozłupać coś na kawałki; też: rozdrobnić coś przez poddanie obróbce mechanicznej»
2. «zburzyć, zniszczyć coś za pomocą uderzenia»
3. «ubić, ugnieść coś przez uderzenie, tłuczenie czymś»
4. «uszkodzić jakąś część ciała przez uderzenie, upadek itp.»
5. «dokonać podziału czegoś na części»
6. «rozgromić siły nieprzyjaciela w walce»
7. «udaremnić czyjąś działalność, akcję, czyjeś plany»
8. «włamać się gdzieś»
9. daw. «rozłożywszy coś, przymocować, przybić, rozpiąć»
rozbicie dzielnicowe «podział Polski na dzielnice dokonany przez synów Bolesława Krzywoustego»
rozbić się — rozbijać się
1. «zostać rozłupanym na kawałki»
2. «zostać zniszczonym w wyniku uderzenia lub zderzenia»
3. «rozprysnąć się»
4. «uderzyć się o coś, ulec wypadkowi»
5. «rozdzielić się na mniejsze grupy»
6. «rozłożyć się obozem»
7. «nie powieść się, napotkać na przeszkody»
8. rozbijać się pot. «urządzać awantury»
9. rozbijać się pot. «jeździć za dużo, bez potrzeby, dla zadawania szyku»
