tylko  I

Słownik języka polskiego PWN*

tylko I
1. «partykuła ograniczająca odniesienie komunikowanego w zdaniu sądu do tych obiektów i stanów rzeczy, które są wymienione, np. Nosi tylko dżinsy.»
2. «partykuła komunikująca, że czegoś jest bardzo mało i że mówiący spodziewał się, iż ilość, zakres lub natężenie tego, o czym mowa, będą większe, np. Uczyła się angielskiego tylko rok.»
3. «partykuła komunikująca, że mówiący ogranicza swoją prośbę lub życzenie do minimum, np. Oby jutro tylko nie padało.»
4. «partykuła wprowadzająca zastrzeżenie lub dodatkowy komentarz mówiącego do wyrażonej wcześniej zgody na coś, np. Tylko bez żartów.»
5. «partykuła używana w zdaniach wyrażających groźbę, np. Spróbuj tylko tam pójść.»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego