welon

Słownik języka polskiego PWN*

welon
1. «kawałek cienkiej tkaniny, upinany na głowie lub przypinany do kapelusza, będący częścią kobiecego stroju ślubnego lub żałobnego, noszony również przez zakonnice i duchownych niektórych wyznań»
2. «w liturgii katolickiej: tkanina przykrywająca kielich mszalny»
3. «rybka akwariowa z długą, wiotką płetwą ogonową»
4. «smuga mgły, dymu itp. okrywająca coś lub ciągnąca się za czymś»

• welonik
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…czole długim prostym rogiem, i prowadzone przez kobietę o przesłoniętej welonem twarzy,
"Skąd ja znam tę dziewczynę?" – zdążyłem pomyśleć, nim to…

 

…jak źdźbło''.

Pa, pa! – Odpływam łagodnie jak obłok.
Zuzia powiewa
welonem z muślinu -
Widzi, jak frunę – i widzi, jak obok
Dwa…

 

…której przez chwilę wydawało się, że to ją w ślubnym welonie znosi po schodach siwy, lecz jakże męski i silny, szalony…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego