-tonika

Słownik języka polskiego PWN*

tonika [wym. tonika] «podstawowy dźwięk gamy, według którego otrzymuje ona swą nazwę; też: trójdźwięk na nim zbudowany»
-tonika «ostatni człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy ze skalą muzyczną»
tonik
1. «gazowana woda z dodatkiem chininy, o gorzkawym smaku»
2. «kosmetyczny płyn tonizujący»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego