Pandora

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Pan•dora (mit.) -rze, -rę: puszka Pandory
pan•dora (instrument muz.) -orze, -orę; -or

Słownik języka polskiego PWN*

Pandora mit. gr. «kobieta, która przez ciekawość otworzyła darowane jej przez Zeusa gliniane naczynie i uwolniła z niego choroby i plagi gnębiące odtąd ludzkość»
pandora «trójstrunowy instrument muzyczny, rodzaj lutni o strunach szarpanych kostką»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego