asonans

Wielki słownik ortograficzny PWN*

asonans -n•su, -n•sie; -n•se, -n•sów

Słownik języka polskiego PWN*

asonans «rym niedokładny, polegający na identyczności samych tylko samogłosek»
• asonansowy
asonans wzmocniony «asonans, w którym cała ostatnia sylaba rymowanych wersów jest identyczna»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

asonans

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „asonans” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „asonans” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego