błona
Słownik języka polskiego PWN*
błona
• błonka
1. «cienka, elastyczna tkanka spełniająca określone funkcje w żywych organizmach»
2. «cienka, elastyczna, sprężysta taśma, powłoka itp.»
• błonka
błona bębenkowa «błona zamykająca od zewnątrz ucho środkowe»
błona dziewicza «fałd błony śluzowej osłaniający ujście pochwy u kobiet przed pierwszym stosunkiem płciowym»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...
![](/theme/Dictionary/img/spinner.gif)