blanko
Wielki słownik ortograficzny PWN*
blan•ko tylko w wyrażeniu: in blanko a. blanco
in blan•ko a. in blanco
Blan•ka (imię) -n•ce, -n•kę, W. -n•ko; -nek
Słownik języka polskiego PWN*
blanki, blankowanie «zwieńczenie murów obronnych i baszt średniowiecznych w kształcie szeregu zębatych, prostokątnych występów z prześwitami»
• blankowy
• blankowy