boczkiem
Wielki słownik ortograficzny PWN*
boczek -cz•ku, -cz•kiem; -cz•ki, -cz•ków
Słownik języka polskiego PWN*
boczkiem pot. «skradając się»
boczek
1. «mięso z boku wieprza»
2. zdr. od bok w zn. 1.
3. «tytuł podrozdziału książki drukowany na marginesie z boku kolumny»
4. «w tabelach: boczna rubryka pionowa zawierająca pozycje, do których się odnoszą dane w kolejnych rubrykach poziomych»
5. «naszyta od zewnątrz skórzana część cholewki z tkaniny»
na boku
• na boczku
1. «na prawej lub lewej stronie, z prawej lub lewej strony»
2. «z dala od czegoś»
3. «nieoficjalnie lub nielegalnie»
• na boczku
