bojar
Słownik języka polskiego PWN*
bojar, bojarzyn «na Rusi i Wołoszczyźnie: wielki właściciel ziemski; w Wielkim Księstwie Litewskim też: szlachcic posiadający ziemię»
• bojarski
• bojarski
bojar putny «na wschodnich terenach dawnej Rzeczypospolitej: niezamożny bojar będący na usługach możnych panów»