brodacz
Wielki słownik ortograficzny PWN*
brodacz -cza; -cze, -czy (a. -czów)
Słownik języka polskiego PWN*
brodacz
1. «brodaty mężczyzna»
2. «zwierzę mające pęk dłuższej sierści pod pyskiem; też: ptak mający pęk piór na piersi lub na podgardlu»
brodacz monachijski, brodacz olbrzym «duży pies o szorstkiej sierści tworzącej na głowie brodę i krzaczaste brwi»
