dziurawiec

Wielki słownik ortograficzny PWN*

dziurawiec -w•ca; -w•ce, -w•ców

Słownik języka polskiego PWN*

dziurawiec
1. «roślina o żółtych kwiatach i drobnych liściach zawierających olejek eteryczny, mająca właściwości lecznicze»
2. «napar lub wyciąg z liści i kwiatów tej rośliny»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

dziurawiec

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „dziurawiec” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „dziurawiec” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „dziurawiec” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego