funkcjonalizm
Wielki słownik ortograficzny PWN*
funk•cjonalizm -zmu, -zmie
Słownik języka polskiego PWN*
funkcjonalizm
• funkcjonalistyczny • funkcjonalista
1. «kierunek we współczesnej architekturze, urbanistyce i sztuce użytkowej, którego głównym założeniem jest uznanie nadrzędności funkcji użytkowej przedmiotu»
2. «pogląd w metodologii nauk w XIX–XX w., według którego z nauki należy usunąć pojęcie przyczyn zjawiska i poprzestać na badaniu ich funkcjonalnych zależności»
3. «kierunek w teorii prawa występujący w USA od początku XX w., reprezentujący tendencję do przestawiania badań prawniczych z abstrakcyjnych rozważań nad normami prawnymi na konkretną analizę społecznych skutków tych norm»
4. «kierunek w psychologii XX w. wysuwający na pierwszy plan wyjaśnianie funkcji zjawisk psychologicznych»
5. «kierunek powstały w pierwszej połowie XX w., dążący do wyjaśniania faktów, zjawisk i procesów społecznych przez ustalanie funkcji, jaką one pełnią w kulturze danego społeczeństwa»
• funkcjonalistyczny • funkcjonalista