garłacz

Wielki słownik ortograficzny PWN*

gar•łacz (gołąb) -cza, B.= D.; -cze, -czy a. gardłacz
gar•łacz (broń) -cza, B.= M.; -cze, -czy a. gardłacz

Słownik języka polskiego PWN*

garłacz
1. «odmiana gołębia domowego»
2. «stalowa tuleja nakładana na wylot lufy karabinu, używana w I wojnie światowej»
3. «dawna ręczna broń palna mająca lejkowato rozszerzony wylot lufy»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

garłacz

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „garłacz” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „garłacz” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego