herbata
Wielki słownik ortograficzny PWN*
her•bata -bacie, -batę; -bat
her•bata szatan her•bacie szatanowi, her•batę szatana
Słownik języka polskiego PWN*
herbata
• herbaciany, herbatni • herbatka
1. «roślina o lśniących skórzastych liściach, pochodząca z południowo-wschodniej Azji»
2. «młode liście i pączki tej rośliny, z których sporządza się napar»
3. «aromatyczny napój z suszonych liści tej rośliny; też: porcja tego napoju»
4. «napar z różnych ziół»
5. «skromne przyjęcie popołudniowe»
• herbaciany, herbatni • herbatka
herbata ekspresowa «herbata w małych saszetkach, które zalewa się wrzątkiem; też: napój w ten sposób przyrządzony»
herbata paragwajska zob. mate.
