hulanie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
hula «taniec polinezyjski z towarzyszeniem śpiewu i rytmicznego bębnienia, charakteryzujący się płynnymi, falującymi ruchami bioder»
hulać
• hulaka
1. «spędzać czas na hucznych zabawach lub pijatykach»
2. «o wietrze: wiać we wszystkich kierunkach z dużą siłą»
3. «o myślach, uczuciach: występować bezładnie»
4. daw. «poruszać się bezładnie we wszystkich kierunkach»
5. daw. «grasować, napadać, kraść»
• hulaka
hula-hoop [wym. hulahop, hulahup] «zabawa polegająca na wprawianiu plastykowego koła w szybki ruch wokół ciała ruchami naśladującymi taniec hula; też: koło używane do tej zabawy»