interdykt
Wielki słownik ortograficzny PWN*
in•ter•dykt -ktu, -k•cie; -któw
Słownik języka polskiego PWN*
interdykt
1. «w Kościele katolickim: kara polegająca na zakazie sprawowania określonych funkcji»
2. «w starożytnym Rzymie: zakaz lub nakaz urzędnika, będący pomocniczym środkiem ochrony praw prywatnych»