jęzor
Wielki słownik ortograficzny PWN*
jęzor -ra, -rze; -ry, -rów
Słownik języka polskiego PWN*
język
• językowy • jęzor
1. «ruchliwy narząd położony na dnie jamy ustnej ssaków, płazów, gadów i ptaków, biorący udział w przyjmowaniu pokarmów, ponadto u ludzi jeden z najważniejszych organów mowy»
2. «system znaków dźwiękowych służących do porozumiewania się przez członków danego narodu, społeczeństwa»
3. «sposób porozumiewania się ludzi pewnego środowiska lub zawodu oraz zapisu i przekazywania informacji w jakiejś dziedzinie wiedzy»
4. «sposób formułowania wypowiedzi w mowie lub piśmie, charakterystyczny dla danego człowieka, autora, dzieła, epoki»
5. «utrwalony społecznie zespół znaków dotyczących jakichś działań człowieka lub wyrażających jego emocje oraz każdy układ elementów rzeczywistości, któremu człowiek nadał jakąś treść»
6. «przedmiot, część jakiegoś urządzenia, fragment terenu itp. o wąskim, wydłużonym kształcie»
7. daw. «jeniec schwytany dla powzięcia wiadomości o nieprzyjacielu»
• językowy • jęzor
jęzor lodowca, jęzor lodowcowy «masy lodowca górskiego spływające pasmem poniżej granicy wiecznego śniegu»
