jarl

Wielki słownik ortograficzny PWN*

jarl (hist.) -r•la; -r•lowie, -r•lów

Słownik języka polskiego PWN*

jarl
1. daw. «tytuł namiestników królewskich w średniowiecznej Skandynawii; też: osoba nosząca ten tytuł»
2. daw. «przywódca drużyny wikingów»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

jarl

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „jarl” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „jarl” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego