karakuły

Wielki słownik ortograficzny PWN*

karakuły (futro) -łów
karakuł (owca) -uła, -ule; -uły, -ułów

Słownik języka polskiego PWN*

karakuły «futro z wyprawionych skór jagniąt karakułów»
karakuł
1. «owca pochodzenia azjatyckiego, której jagnięta mają sierść zwiniętą w charakterystyczne loki»
2. «wyprawiona skóra jagnięcia tej owcy»

• karakułowy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego